ในการปฏิบัติภารกิจประจำวันของคนเรา กำลังใจนับว่ามีส่วนสำคัญช่วยผลักดันให้ภารกิจต่าง ๆ สำเร็จลุล่วงไปได้โดยง่าย ดังมีคำกล่าวไว้ว่า ใจเป็นนาย กายเป็นบ่าว หรือ กายเหมือนหุ่นใจเหมือนคนเชิดหุ่น สอดรับกับพุทธภาษิตที่ว่า "ทุกอย่างมีใจเป็นหัวหน้า มีใจสำคัญ ขึ้นอยู่ที่ใจ ถ้าใจดี การทำการพูดก็ดี ถ้าใจเสีย การทำการพูดก็เสีย ส่งผลเป็นความสุขหรือทุกข์ที่ติดตามเราไปเหมือนล้อเกวียนหมุนตามรอยเท้าโค ฉะนั้น"
ในแวดวงกีฬา กำลังใจนับว่าเป็นสิ่งสำคัญที่สุด นักกีฬาที่พอรู้ตัวว่าตัวเองจะพ่ายแพ้ในการแข่งขันแต่อาศัยกำลังใจรวมเป็นหนึ่ง คิดว่าตนต้องเอาชนะให้ได้แล้วฮึดสู้ ภายหลังก็สามารถเอาชนะคู่แข่งขันได้
คนที่ขาดกำลังใจมักแสดงออกในรูปแบบของความเฉื่อยชา ท้อแท้ ไม่สดชื่น ไม่อยากทำอะไร หรือถึงทำก็ทำแบบหมดกำลังใจ ที่เรียกว่าซังกะตาย ผลงานไม่เรียบร้อย ไม่น่าชื่นชม หาความสดชื่นแจ่มใสได้ยาก ซึ่งอาจส่งผลให้กลายเป็นคนมองโลกในแง่ร้าย คิดสั้น มีอารมณ์วู่วามหวั่นไหวง่าย ทำให้บั่นทอนความเจริญก้าวหน้าในชีวิต ตรงข้ามกับคนที่มีกำลังใจมักเป็นคนมีความกระตือรือร้น บากบั่นมุมานะอดทน ร่าเริงแจ่มใส หนักแน่นเยือกเย็น สามารถคลี่คลายปัญหาชีวิตที่ยุ่งยากสำเร็จได้โดยง่าย มองโลกในแง่ดีเสมอ
ปัญหาสำคัญจึงอยู่ที่ว่าแล้วจะทำอย่างไรให้มีกำลังใจ นั่นคือ ต้องมีหลักปฏิบัติอย่างน้อย ๓ ประการ ดังต่อไปนี้คือ
๑. ต้องเชื่อมั่นตนเองว่า จะทำงานนั้นสำเร็จให้ได้ ไม่มีอะไรที่คนอื่นทำได้แล้วเราทำไม่ได้ และเขาก็ไม่ได้ทำเป็นมาแต่แรกเกิดเหมือนกับเราเช่นกัน
๒. พยายามทำดีในทุกรูปแบบ งานใดที่ตนไม่ถนัดไม่เชี่ยวชาญ ต้องพยายามขวนขวายหาความรู้ ฝึกฝนจนเชี่ยวชาญ และเพียรประพฤติตนเป็นคนดีให้ผู้อื่นยึดถือเป็นต้นแบบได้ เพื่อปิดช่องทางแห่งการถูกตำหนิติเตียน
๓. หลีกเลี่ยงอบายมุขทุกชนิด ไม่ว่าจะเป็นเพราะความเคยชินหรือถูกเพื่อนชักจูง ระลึกเสมอว่า อบายมุขคือทางเดินไปสู่ความตกต่ำของชีวิต
เมื่อยามที่เรารู้สึกท้อแท้สิ้นหวังหมดกำลังใจ ลองนำแนวทางดำเนินชีวิตข้างต้นไปปฏิบัติดูบ้างแล้วจะพบว่า ชีวิตนี้ยังไม่สิ้นหวัง โลกนี้ยังน่าอยู่และมีอะไรที่น่าอภิรมย์อีกมากมาย
(ที่มา : อศจ.ยศ.ทร.)
