แนวคิดดังกล่าว คงมีผู้เห็นด้วยมิใช่น้อย เพียงแต่มีข้อสังเกตว่า แม้มนุษย์จะสามารถประดิษฐ์เครื่องมือต่าง ๆ ได้สารพัด แต่ก็ยังไม่สามารถประดิษฐ์เครื่องขัดเกลากิเลสของตนเองได้เลย ตรงกันข้าม ยิ่งเทคโนโลยีเจริญก้าวหน้ามากขึ้น ดูเหมือนมนุษย์ก็ยิ่งมีความโลภมากขึ้น มีการทำลายล้างกันมากขึ้น มีอาการหลงไหลยึดติดลึกซึ้งมากยิ่งขึ้น และยิ่งมนุษย์เรียนรู้เทคโนโลยีได้กว้างไกลขึ้นเพียงใด ก็ยิ่งรู้จักตัวเองน้อยลงเพียงนั้น กล่าวคือ ในขณะที่คนคนหนึ่งสามารถใช้นิ้วกดปุ่มต่าง ๆ บนเครื่องคอมพิวเตอร์ได้อย่างคล่องแคล่วนั้น เขาอาจจะไม่รู้ด้วยซ้ำไปว่านิ้วมือทั้ง ๑๐ นิ้ว มีข้อกี่ข้อ และใจของเขากำลังคิดสร้างสรรค์หรือคิดทำลายกันแน่
ศาสนามิได้ปฏิเสธเทคโนโลยี แต่มีทัศนะว่ายอดของความรู้นั้น คือ การรู้จักตนเองและควบคุมตนเองได้ ในขณะที่เทคโนโลยียังไม่สามารถสร้างเครื่องขัดเกลากิเลสของมนุษย์ได้นั้น การรู้จักตนเองก็ยังคงเป็นเครื่องมือที่ดีที่สุดในการควบคุมตนเอง เพื่อขัดเกลากิเลสอันเป็นต้นตอของความทุกข์ทั้งมวลได้อย่างวิเศษที่สุด (ที่มา : ยศ.ทร.)
