ธรรมดาของดีมีค่าในโลกนี้มักจะมีไม่มาก ทั้งหายาก ราคาแพง และเป็นที่ต้องการของคนหมู่มาก จึงเป็นที่มาของการคิดทำของปลอมเลียนแบบ และด้วยความก้าวหน้าทางวิทยาการสมัยใหม่ เราแทบจะแยกไม่ออกเลยว่า อันไหนเป็นของแท้ หรือของปลอม ด้วยเหตุนี้จึงเกิดมีคนขึ้นสองพวกคือ คนหลอกคนพวกหนึ่ง และคนถูกคนหลอกอีกพวกหนึ่ง ชีวิตของคนสองพวกนี้ แม้จะต่างกันราวดำกะขาว แต่ก็เกิดความเสียหายด้วยกันทั้งสองฝ่าย กล่าวคือ คนหลอกคน ได้ชื่อว่าเป็น คนเลว คนลวงโลก เป็นเหตุให้ถูกลงโทษทัณฑ์ ทุกข์ร้อน อยู่ไม่เป็นสุข คนถูกหลอกก็เสียของ เสียคน เกิดความเสียหาย และต้องเสียใจที่หลงเชื่อคนผิด
ของปลอม อาจหลอกคนบางคนได้ในบางครั้ง แต่เมื่อใดความจริงปรากฏ เมื่อนั้นทุกสิ่งทุกอย่างก็ไร้ค่า หมดราคา กลับไปอยู่ในสถานะเดิม ส่วนของแท้คือ คุณธรรม ความซื่อสัตย์ สุจริต และรู้จักพอใจในสิ่งที่ตนมี ยอมรับในความสามารถวาสนาของตน ย่อมส่งผลให้เป็นคนมีคุณค่า มีราคา ของแท้แม้จะไม่เลอเลิศสูงส่งเท่าใดนัก แต่ก็มีคุณค่าควรแก่ความภาคภูมิใจ
ดังนั้น ใครคิดจะเป็นคนแท้หรือเป็นคนปลอม ตัวเองเท่านั้นย่อมรู้แก่ใจ และสักวันหนึ่งความจริงก็จะปรากฏเข้าทำนองว่า ความลับไม่มีในโลก คนที่ยอมรับความจริง และใช้ชีวิตตามความเป็นจริงนั้น จึงจะได้ชื่อว่าคนแท้ ที่ไม่ต้องวิตกกังวลหวาดระแวงว่าใครจะมาหลอกเราหรือเราจะไปหลอกใครแต่อย่างใดนั่นเอง
(ที่มา : อศจ.ยศ.ทร.)
