ขึ้นชื่อว่ามนุษย์แล้ว ไม่ว่าจะเป็นชนชาติใดก็ตาม ล้วนปรารถนาความสุขสมหวังในชีวิตด้วยกันทั้งนั้น แต่การที่จะเข้าถึงความสุขสมหวังและดำรงอยู่ในความสุขสมหวังอย่างยั่งยืนนั้น มิได้เกิดขึ้นเองจำเป็นต้องอาศัยการพัฒนาฝึกฝนตนเองในทางที่ถูกต้อง แนวทางที่นักปราชญ์สอนไว?มี ๓ ประการ คือ
๑. อ่านตัวให้ออก ได?แก? ทำความเข้าใจตัวเองให้ทะลุปรุโปร่งว่า ตัวเองมีความรู?ความสามารถมีสติปัญญาแค่ไหน มีฐานะอย่างไร มีกำลังเรี่ยวแรงเท่าไร ที่สำคัญจะต้องรู้ใจตัวเองว่าต้องการอะไรกันแน่ เพื่อที่จะได้ตัดสินใจทำในสิ่งที่สอดคล?องกับสิ่งที่ตนมีอยู่
๒. บอกตัวให้ได้ ได้แก่ บอกตัวเองว่า ภายใต้ความรู้ ความสามารถ เป็นต้น ที่มีอยู่นั้น จะรองรับงานอะไรได้บ้าง ถ้าเห็นว่างานน้อยก็ต้องเพิ่มงาน ถ้างานมากเกินกำลังก็ต้องลดลง หรือแสวงหาความรู?และประสบการณ?เพิ่มเติม เพื่อให้สามารถทำงานนั้นได้สำเร็จด้วยความเรียบร้อย
๓. ใช้ตัวให้เป็น ได?แก? เมื่ออ่านตัวออกบอกตัวได?แล?ว ต่อไปก็ลงมือปฏิบัติด้วยการใช้ศักยภาพในตัวเองให้ถูกต้องครบถ้วน เมื่อมีปัญหาอุปสรรคเกิดขึ้นก็ไม่ท้อแท้ ระดมความเพียรเข้าทำจนงานสำเร็จ หากยังไม่สำเร็จก็ติดตามงานนั้นไม่ปล่อยวาง ที่สำคัญจะต้องใช้สติปัญญาประกอบในการทำงานทุก ๆ ขั้นตอน
การเข้าถึงความสุขสมหวังในชีวิต ในทางปฏิบัติอาจจะมีหลากหลายวิธี แต่?เมื่อมองในแง?ที่เป็นหลักใหญ่แล้ว การอ่านตัวให้ออก บอกตัวให้?ได้ ใช้ตัวให้เป็นนี้เป็นศูนย์รวมของการพัฒนาตนที่สำคัญมาก เพราะความสำเร็จทั้งหลายจะไม่?สามารถเกิดขึ้นและดำรงอยู่อย่างถาวรได?เลย ถ้าบุคคลทิ้งหลักการพัฒนาตนเอง ดังกล่าวนี้เสีย (ที่มา : ยศ.ทร.)
